- kończyć
- kończyć I {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIa, kończyćczę, kończyćczy, kończyćczony {{/stl_8}}– skończyć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk VIIa {{/stl_8}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'doprowadzać jakąś czynność do końca': {{/stl_7}}{{stl_10}}Kończyć lekcję, rozmowę, pracę. Kończyć pisać książkę, jeść obiad. Kończyć czytanie listu. Kończyć książkę, list, obiad, papierosa, kawę. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'zrywać ostatecznie z jakąś zwyczajową czynnością, zwykle negatywną': {{/stl_7}}{{stl_10}}Kończyć z paleniem papierosów, z piciem. Skończyć z łapownictwem. Skończyć z jakąś znajomością. Między nami wszystko skończone. Skończ z tymi głupimi kawałami. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}\ {{stl_20}}{{/stl_20}}kończyć II {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIa {{/stl_8}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'stanowić zakończenie czegoś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Scena rozstania kończy film. List kończyły pozdrowienia. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'niszczyć kogoś, wykańczać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Ta praca go kończy. Kończyły ją kłopoty z dziećmi. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_8}}rzad. {{/stl_8}}{{stl_7}}'umierać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Chory kończył w bólach. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.